Η ξήρανση των ξύλων απαιτεί μεγάλη προσοχή, διότι είναι δυνατόν κατά τη
διάρκεια της να δημιουργηθούν ρηγματώσεις, λόγω ταχύτερης ξηράνσεως των
επιφανειακών στρώσεων ή των άκρων των ξύλων, είτε σήψη, λόγω ανάπτυξης
μυκήτων, είτε τέλος στρεβλώσεις ή κακώσεις εν γένει, λόγω κακής στοίβαξης τους.
Κατά τη φυσική ξήρανση τα ξύλα τοποθετούνται κάτω από απλό ή εν μέρει κλειστό
υπόστεγο σε στρώσεις, διαχωριζόμενα με πηχάκια ξηρής μαλακής ξυλείας, ειδικών
κάθε φορά διαστάσεων και ανά ορισμένες αποστάσεις μεταξύ τους, ώστε να
πραγματοποιείται ο καλύτερος δυνατός αερισμός των προς ξήρανση ξύλων.
Τμήμα της φυσικής ξήρανσης των ξύλων επιτυγχάνεται επίσης και με τη διατήρηση τους
εντός ύδατος μέχρι εκβολής του χυμού τους από το νερό που εισδύει. Με την
εξάτμιση του νερού αυτού το ξύλο ξηραίνεται πολύ ταχύτερα, ή με την εξάτμιση του
χυμού του, αποφεύγονται έτσι και τυχόν σήψεις του ξύλου.
Η τεχνητή ξήρανση πλεονεκτεί έναντι της φυσικής, διότι αφενός μεν οι συνθήκες
ξήρανσης ρυθμίζονται (θερμοκρασία μέχρι 180° C και υψηλή υγρασία, χρόνος δε
παραμονής του ξύλου σε αυτές τις συνθήκες ανάλογος της αρχικής υγρασίας και της
επιθυμητής τελικής αυτού), αφετέρου δε, δεν προκαλείται σήψη των ξύλων.
Κατά την ξήρανση αυτή τα ξύλα στοιβάζονται πάνω σε φορεία και εισάγονται σε
κλιβάνους, όπου ξηραίνονται είτε με ξηρό και θερμό αέρα, εισαγόμενου μέσω
διάτρητου σωλήνα κατά διαστήματα και απαγόμενου, ψυχρού πλέον, από άλλον
σωλήνα, είτε μέσω ατμού (φουρνιστή ξυλεία) , διοχετευόμενου μέσω διάτρητου
σωλήνα μέχρι αποπλύσεως του χυμού των ξύλων, διαπιστωμένης εκ της απόχρωσης
του εκρέοντος νερού, και στη συνέχεια ξήρανσης των ξύλων, είτε τέλος μέσω
διοχέτευσης καπνού (καπνιστή ξυλεία), εισαγομένου μετά την παραγωγή του από
καύση ξύλων σε εστίες. Η τεχνητή ξήρανση απαιτεί μεγάλη προσοχή.
Πολύ γρήγορη ξήρανση δεν δίνει καλής ποιότητας ξύλα.
Η χημική ξήρανση των ξύλων συνίσταται στον εμποτισμό των επιφανειακών
στρωμάτων των ξύλων με διάλυμα, οπότε η ξήρανση αρχίζει από τα εσωτερικά
στρώματα, ενώ τα εξωτερικά διατηρούν μεγαλύτερο ποσοστό υγρασίας. Έτσι
αποφεύγονται ρηγματώσεις στη μάζα των ξύλων.
Μετά την ξήρανσή τους, τα ξύλα αποθηκεύονται με προσοχή προς αποφυγή
στρεβλώσεων. Το ξύλο θεωρείται ξηρό εν γένει, όταν το ποσοστό της περιεχόμενης
υγρασίας είναι μικρότερο του 20% του ξηρού βάρους του.
Το ποσοστό της υγρασίας των ξύλων ποικίλει, αναλόγως του προορισμού τους. Η
ξυλεία επιπλοποιίας πρέπει να έχει υγρασία 6 - 10%, η ξυλεία κουφωμάτων και
στοιχείων κατασκευής, τα οποία βρίσκονται μεταξύ εσωτερικού και υπαίθριου
χώρου, πρέπει να έχει υγρασία 12-15%, η δε ξυλεία εξωτερικών κατασκευών 15-
20%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου