Φυσική Ανθεκτικότητα Ξύλου

Η ανθεκτικότητα που παρουσιάζει κάθε είδος ξύλου στους βιολογικούς κινδύνους 

ονομάζεται φυσική ανθεκτικότητα.

Συνήθως τα είδη ξύλων κατηγοριοποιούνται σε τέσσερις ή πέντε ομάδες 

ανθεκτικότητας ανάλογα με τη συμπεριφορά του καρδιόξυλου όταν αυτό είναι 

θαμμένο ή έρχεται σε επαφή με το έδαφος.

Αν αναλογιστούμε πως το ξύλο είναι ένα οργανικό προϊόν, είναι εκπληκτικό το πώς 

μπορεί και αντιστέκεται στις προσβολές από μύκητες και έντομα για μεγάλο 

χρονικό διάστημα. Αυτή η αντίσταση μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από τα βασικά 

συστατικά του κυτταρικού τοιχώματος και από την εναπόθεση εκχυλισμάτων στο 

καρδιόξυλο.

Η παρουσία της λιγνίνης (lignin) που πλαισιώνει και προστατεύει την κρυσταλλική 

κυτταρίνη φαίνεται να προσφέρει ένα μικρό βαθμό αντίστασης στους βιολογικούς 

εισβολείς. Η αντίσταση του σομφού ξύλου είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή 

των μελών των φυλλωμάτων. Η προσβολή από μύκητες έχει ως αφετηρία την 

παρουσία υγρασίας με κατώτερο όριο το 18-20% για το ξύλο ενώ το αντίστοιχο όριο 

για τα φυτά χωρίς λιγνίνη είναι περίπου το μισό.

Το ξύλο περιέχει μικρή ποσότητα αζώτου, της τάξης του 0,03-0,1% της μάζας του και 

αφού αυτό το στοιχείο είναι μια προϋπόθεση για την ανάπτυξη των μυκητών, η 

παρουσία του σε τόσο μικρές ποσότητες συνεισφέρει στη φυσική ανθεκτικότητα 

του ξύλου.

Ο κύριος παράγοντας ο οποίος προσδίδει αντοχή στο ξύλο έναντι βιολογικών 

κινδύνων είναι αναμφισβήτητα η παρουσία των εκχυλισμάτων στο καρδιόξυλο. Η 

πολύ μεγαλύτερη ανθεκτικότητα του καρδιόξυλου σε σχέση με το σομφό ξύλο σε 

μερικά είδη αποδίδεται πρώτιστα στην παρουσία των παραπάνω τοξικών ουσιών, 

πολλές από τις οποίες είναι φαινολικής προέλευσης. Άλλοι παράγοντες όπως η 

διαφορές στην εναλλαγή της περιεχόμενης υγρασίας που παρουσιάζουν τα δύο 

αυτά τμήματα του δέντρου, η διαφορά της πυκνότητας και η απόθεση κολλωδών 

ουσιών και ρητινών παίζουν επίσης έναν καθοριστικό ρόλο στον καθορισμό της 

ανθεκτικότητας του καρδιόξυλου.

Διαφορετικές τιμές ανθεκτικότητας μπορούν να προκύψουν ακόμα και μέσα στην 

περιοχή του καρδιόξυλου. Σε κάποια ξύλα η εξωτερική ζώνη του καρδιόξυλου έχει 

μεγαλύτερη αντοχή από ότι η εσωτερική. Η διαβάθμιση αυτή οφείλεται στη 

διαφορετική περιεκτικότητα της κάθε ζώνης σε εκχυλίσματα.

Λόγω του ότι τα φυσικά εκχυλίσματα 

προσδίδουν σκουρότερο χρώμα στο 

ξύλο ισχύει εμπειρικά ότι το 

σκοτεινότερο χρώμα, είναι δείκτης 

μεγαλύτερης φυσικής ανθεκτικότητας. 

Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ 

πυκνότητας και φυσικής ανθεκτικότητας 

εν γένει

Η ανθεκτικότητα του καρδιόξυλου ποικίλει σημαντικά ανά είδος ξύλου, και όπως 

προαναφέρθηκε είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον τύπο και την ποσότητα των 

εκχυλισμάτων που περιέχει. Τα καρδιόξυλα που στερούνται αυτών των ουσιών 

παρουσιάζουν πολύ χαμηλή φυσική ανθεκτικότητα.