Η χώρα µας είναι ελλειµµατική σε ξύλο. Έτσι, οι µεγαλύτερες ποσότητες ξυλείας σήµερα
εισάγονται από το εξωτερικό. Τα περισσότερα ελληνικά δάση στις µέρες µας είναι «µη
παραγωγικά» δάση που παράγουν κυρίως καυσόξυλα και µόνο µικρές ποσότητες τεχνικής
ξυλείας, δηλ. ξυλείας µε καλή ποιότητα και χωρίς σφάλµατα. Στο εµπόριο, τα είδη που
προέρχονται από τα ελληνικά δάση είναι κυρίως ελάτη, οξιά, µαύρη πεύκη και λεύκη (από
φυτείες). Παλαιότερα παράγονταν αρκετές ποσότητες και από άλλα είδη ξύλου, π.χ.
καστανιά, καρυδιά, κυπαρίσσι, φράξο (δεσποτάκι, µέλιο), φτελιά (καραγάτσι), λευκόδερµη
πεύκη (ρόµπολο), άρκευθο (κέδρο), σφενδάµι (κελεµπέκι) και φιλύρα (φλαµούρι).
Σήµερα τα είδη αυτά είναι σπάνια και τα περισσότερα στην ελληνική αγορά είναι εισαγόµενα.
Τα είδη ξύλου χωρίζονται σε δύο µεγάλες κατηγορίες: στα κωνοφόρα και στα πλατύφυλλα
ξύλα. Στην αγορά, τα ξύλα αυτά είναι γνωστά µε τις ονοµασίες «µαλακή ξυλεία» (ξύλο
κωνοφόρων) και «σκληρή ξυλεία» (ξύλο πλατυφύλλων). Ξύλο που προέρχεται από τις
χώρες της ∆υτικής και Κεντρικής Αφρικής, της Λατινικής Αµερικής και της Νοτιοανατολικής
Ασίας ονοµάζεται τροπική ξυλεία. Μαλακή ξυλεία εισάγεται σήµερα κυρίως από τη Σουηδία,
τη Φινλανδία, τη Ρουµανία, τη Ρωσία, τη Βουλγαρία, την Αυστρία, τη Γερµανία, τη Σλοβακία
και άλλες χώρες. Πολλές φορές χρησιµοποιείται και ο όρος «λευκή ξυλεία» όταν στο
εµπόριο αναφερόµαστε σε ξυλεία ελάτης και ερυθρελάτης προέλευσης κυρίως από τη Ρωσία
(Ρωσική ξυλεία).
Επίσης, στη χώρα µας εισάγεται σκληρή ξυλεία, όπως οξιά, δρυς, καρυδιά,
καστανιά, φλαµούρι, κερασιά, σφενδάµι, σηµύδα κ.α. από τη Ρωσία, τη Σερβία, την Τσεχία,
τη Ρουµανία, τη Σλοβενία και τις χώρες της Βαλτικής. Από τις χώρες της Ν.Α. Ασίας
(Ινδονησία, Μαλαισία) εισάγονται τα είδη Meranti, Bangkirai, Merbau, Teak, ενώ από την
Αφρική εισάγονται Iroko, Mahogany, Sapele, Ajous, Bete, Limba (Fraké), Niangon, Abura
(Bahia), Doussie, Azobé κ.α. Από τη Βόρεια Αµερική (ΗΠΑ, Καναδάς) εισάγεται ξυλεία
ψευδοτσούγκας (Oregon pine), πεύκης (Pitch pine), κερασιάς, σφενδαµιού, λεύκης, yellow
poplar (δεν είναι λεύκη) κ.α. Τα τελευταία χρόνια γίνονται περιορισµένες εισαγωγές και από
την Αυστραλία.
Τα προϊόντα που µπορούµε να παράγουµε σήµερα από ξύλο µε µηχανική ή χηµική
κατεργασία ξεπερνούν τα 2.000. Κυριότερο προϊόν στις αναπτυγµένες χώρες του πλανήτη
είναι το χαρτί, ενώ στις φτωχές χώρες της Αφρικής και της Ασίας, η βασική χρήση του
ξύλου είναι ως καύσιµη ύλη (καυσόξυλα). Στις διάφορες ξυλοκατασκευές και προϊόντα που
συναντάµε σήµερα στη χώρα µας χρησιµοποιείται κυρίως πριστή ξυλεία, δηλ. σανίδια,
µαδέρια, καδρόνια, δοκάρια και κολόνες. Αυτές οι κατασκευές µπορεί να είναι είτε δοµικές,
είτε έπιπλα, είτε άλλες ξυλουργικές κατασκευές, αντικείµενα, εργαλεία ή εφαρµογές στην
ξυλοναυπηγική. Ενδεικτικά αναφέρονται: στέγες, πατώµατα, ταβάνια, µπαλκόνια, σκάλες,
ξύλινα σπίτια, θερµοκήπια, ξυλότυποι, ξυλοκατασκευές υπαίθρου, περιφράξεις,
ηχοπετάσµατα, στρωτήρες, έπιπλα, µέσα συσκευασίας και πολλά άλλα.
Οι παράγοντες που
επηρεάζουν τη χρήση ενός είδους ξύλου σε µία κατασκευή - εφαρµογή µπορεί να
σχετίζονται µε οικονοµικούς, τεχνικούς ή και αισθητικούς λόγους. Κρίσιµη σηµασία µπορεί
να έχουν ορισµένες ιδιότητες του ξύλου, π.χ. η σκληρότητα, το βάρος (πυκνότητα), η
φυσική διάρκεια (ανθεκτικότητα) στις κλιµατικές συνθήκες, την υγρασία, τους µύκητες και
τα έντοµα, η σταθερότητα διαστάσεων στις µεταβολές της υγρασίας κ.α.
Σε κάθε περίπτωση, η γνώση των ιδιοτήτων του ξύλου είναι απαραίτητη τόσο από
τεχνολογική όσο και από πρακτική άποψη. Κι αυτό γιατί η ακριβής γνώση των ιδιοτήτων του
ξύλου βοηθά τον νέο Σχεδιαστή & Τεχνολόγο ξύλου και επίπλου να καταλάβει τη
συµπεριφορά του ξύλου ως υλικού.
Γιατί απλά οι κατασκευές και τα προϊόντα ξύλου που
συναντάµε στην αγορά αλλά και καθηµερινά γύρω µας δείχνουν τη στενή σχέση που
υπάρχει µεταξύ των ιδιοτήτων του ξύλου και των δυνατοτήτων του ως δοµικό &
κατασκευαστικό υλικό ή υλικό επιπλοποιίας. Αναµφίβολα, η επιλογή του κατάλληλου είδους
ξύλου για µία συγκεκριµένη χρήση - εφαρµογή προϋποθέτει την παραπάνω γνώση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου