Ονοματολογία του ξύλου

Προτού, ωστόσο, ξεκινήσουµε την αναφορά µας στα της αναγνώρισης του

ξύλου, αξίζει το κόπο να σταθούµε στην ονοµατολογία του ξύλου για να

διευκολυνθεί έτσι η προσπάθειά µας. 

Η ονοµατολογία, οι ονοµασίες δηλαδή των διάφορων ειδών ξύλου, γίνεται

στην πράξη µε τη χρήση τριών ονοµάτων. Έτσι κάθε ξύλο έχει τα εξής

ονόµατα: 

ƒ κοινό όνοµα

ƒ εµπορικό όνοµα

ƒ βοτανικό όνοµα

Σε ορισµένα είδη είναι δυνατόν να υπάρχει η ίδια κοινή και εµπορική

ονοµασία. Τα κοινά ονόµατα είναι αυτά που έχουν δοθεί στα ξύλα και

χρησιµοποιούνται συχνά από τους ανθρώπους. Τα εµπορικά ονόµατα των

ξύλων καθιερώθηκαν στις εµπορικές συναλλαγές και σχεδόν πάντοτε

περιέχουν τα κοινά ονόµατα. Πολλά από τα εµπορικά ονόµατα έχουν δοθεί

από τους εµπόρους στην προσπάθειά τους να διαδώσουν και να καταστήσουν

δηµοφιλή τα διάφορα είδη ξύλου. Το βοτανικό όνοµα, που είναι το

επιστηµονικό όνοµα του ξύλου, είναι πάντοτε ένα και µοναδικό. Το βοτανικό

όνοµα είναι στη λατινική γλώσσα και καθορίζει τη βοτανική οικογένεια και το

βοτανικό είδος του δέντρου από το οποίο προέρχεται το ξύλο.

Πρέπει να γνωρίζουµε ότι η χώρα µας είναι χώρα ελλειµµατική σε ξύλο. Οι

περισσότερες ποσότητες ξυλείας σήµερα εισάγονται από το εξωτερικό. Τα

περισσότερα ελληνικά δάση στις µέρες µας είναι «µη παραγωγικά» δάση, που

παράγουν κυρίως καυσόξυλα και µόνον µικρές ποσότητες τεχνικής ξυλείας, 

ξυλείας δηλαδή µε καλή ποιότητα και χωρίς σφάλµατα. 

Στο εµπόριο, τα ξύλα που προέρχονται από ελληνικά δάση (εγχώρια ξύλα) 

είναι κυρίως µαύρη πεύκη, οξιά, ελάτη και λεύκη (από φυτείες). 

Παλαιότερα,  παράγονταν σηµαντικές ποσότητες και από άλλα είδη ξύλου, όπως π.χ. 

καστανιά, καρυδιά, φράξος (δεσποτάκι), φτελιά (καραγάτσι), λευκόδερµη

πεύκη (ρόµπολο), αρκέυθο (κέδρο), σφενδάµι, φιλύρα (φλαµούρι) και

κυπαρίσσι. Τώρα, τα είδη αυτά είναι σπάνια, θεωρούνται ως «πολύτιµα» και

τα περισσότερα στην ελληνική αγορά είναι εισαγόµενα. 

Τα ξύλα, όπως γνωρίζετε, χωρίζονται σε δύο µεγάλες κατηγορίες: στα

κωνοφόρα ξύλα και στα πλατύφυλλα ξύλα. 

Στο εµπόριο τα ξύλα αυτά είναι

γνωστά µε τις ονοµασίες «µαλακή ξυλεία» (ξύλο κωνοφόρων) και «σκληρή

ξυλεία» (ξύλο πλατυφύλλων). Ξύλο που προέρχεται από τις χώρες της

Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας ονοµάζεται «τροπική ξυλεία». 

Μαλακή ξυλεία είτε ως λευκή ξυλεία είτε ως κόκκινη ξυλεία εισάγεται σήµερα

από τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Ρουµανία, την Τσεχία, τη Ρωσία και άλλες

χώρες. Επίσης, εισάγεται σκληρή ξυλεία, όπως π.χ. οξιά, δρυς, καρυδιά, 

καστανιά, φλαµούρι και άλλα από τη Ρωσία, τη Σερβία, την Τσεχία, τη

Ρουµανία, τη Βουλγαρία και τις χώρες της Βαλτικής. Από τις χώρες της Ν.Α.

Ασίας (Ινδονησία, Μαλαισία) εισάγονται µεράντι, teak, κ.ά., ενώ από την

Αφρική εισάγονται ιρόκο, µαόνι, σαπέλε, αφρικανική καρυδιά, οκουµέ, 

αγιούς, µπέτε, νιαγκνόν, αµπούρα, κ.ά. Από τη Β. Αµερική (ΗΠΑ, Καναδάς) 

εισάγεται ξυλεία ερυθρελάτης, oregon pine, pitch pine, κερασιάς, σφενδαµιού

λεύκης και σηµύδας.